تاریخچه شهرستان زیبا و ساحلی محمودآباد

دیدگاه خود را اینجا بیان کنید تا از پیشنهادات و انتقاداتتان استفاده کنیم.


(مدیریت وبسایت مازندران بام ایران)


شهرستان محمودآباد :

 

   با 9/2 درصد جمعیت مازندران، در چند سال اخیر از (شهرستان) آمل جدا شده است. این شهرستان دارای دو بخش مرکزی و سرخ رود است و مناطق خشت سر ، اهلمرستاق و دابوی آن از نظر باستان شناسی درخور توجه خاص است. ساحل زیبای این منطقه یکی از پرجاذبه ترین مناطق گردشگری است. اشتغال جمعیت غالب محمودآباد، کشاورزی و روستایی می باشد. در صورت بسترسازی توسعه گردشگری و تامین اراضی صنعتی آماده ، محمودآباد به سرعت متحول می شود. محصول کشاورزی آن زراعت برنج می باشد.

 

 

                                 تاریخچه محمودآباد

 

   تا قبل از سال 1353 شهر محمودآباد به عنوان قسمتی از مرکز دهستان اهلمرستاق و هرازپی بخش مرکزی شهرستان آمل در جغرافیای کشور قرار داشت. شهرداری محمودآباد از سال 1329 شروع به کار نمود.در آن زمان محمودآباد از 4 محله تشکیل می شد:

 آهو محله، توسکا محله، سوراخ مازو و جعفرآباد

    در سال 1354 نیزبخشداری در محمودآباد تاسیس گردید و در سال 1375 با تلاش مسؤلین وقت ، از آمل جدا گردید و به شهرستان تبدیل گشت ، که در این تقسیمات به دو بخش مرکزی و سرخرود تقسیم شد. محدوده شهرستان  محمودآباد دارای دو بخش می باشد که شامل 5 دهستان متشکل از 91 آبادی مسکونی میباشد:

  الف- بخش مرکزی

    1-دهستان اهلمرستاق جنوبی به مرکزیت آزادمون با 23 روستا و مساحت 72 کیلومتر مربع

    2-دهستان اهلمرستاق شمالی به مرکزیت کلوده با 10 روستا و مساحت 5/54 کیلومتر مربع

    3-دهستان هرازپی غربی به مرکزیت خط آهی با11 روستا و مساحت 22 کیلومتر مربع

  ب- بخش سرخرود

    1- دهستان دابوی شمالی به مرکزیت سرخرود با 22 روستا وبا مساحت 62 کیلومتر مربع

    2- دهستان هرازپی شمالی به مرکزیت روستای بیشه کلا با 25 روستا و با مساحت 64 کیلومتر مربع

 پیشینه تاریخی

   پیشینه تاریخی این منطقه ، به قدمت تاریخی طبرستان و آمل بستگی دارد، چرا که این منطقه بخشی از منطقه امل بوده و قدمت آمل هم که در تاریخ مشخص است. آمل با قدمت چند هزار ساله زمانی پایتخت طبرستان بود. محمودآباد، وارث و جانشین تمدن منطقه ایست که در تاریخ از آن به نام "اهلم" (Ahlom) یاد شده است. از قرن دوم هجرت تا دوره قاجاریه  و  حتی پس از آن  (در دوره رضاخان) نیز این منطقه ، پیش بندری  برای  آمل  بوده است، منتهی در دوره قاجاریه منطقه ای که اکنون مرکزیت شهر محمودآباد در آن است محل بندر بوده ولی قبل از آن در کتب تاریخی از اهلم نام برده شده.

   از دیگر مواردی که در مورد محمودآباد می توان به آن اشاره کرد راه آهن محمودآباد به آمل می باشد. این راه آهن جزو اولین و قدیمی –ترین راه آهن های احداث شده در ایران می باشد که توسط امین الضرب ساخته شد.وی در سال 1308 هجری قمری راه آهنی از سبزه میدان آمل و در امتداد جاده آمل-محمودآباد به طول 21 کیلومتر به محمودآباد کشید که انجام این کارمدت 2 سال به طول انجامید. از اماکن دیگر محمودآباد انبار کالایی بود که در محل فعلی مدرسه امام خمینی قرار داشت که فعلا اثری از آن نیست.در همین مکان، برج و بارویی درست کرده بودند که بتوانند در مقابل حملات ترکمن های دشت گرگان که از طریق ساحل به شهرها و روستاهای ساحلی یورش میبردند مقاومت کنند. همچنین، کارخانه برق و سد بندی برای جلوگیری از خطر سیل نیز در این منطقه بوجود آمد. عاقبت راه آهن و بندر محمودآباد منطقه آمل از لحاظ فرهنگی-اجتماعی استعداد پذیرش چنین تمدنی را درآن موقعیت نداشت، همچنین مالکان منطقه ، راه آهن را با منافع خود در تضاد می دیدند و فکر میکردند تجارت سنتی آنان به خطر می افتد در نتیجه به جهت متحصن شدن طیفه چاواداران آملی در تلگرافخانه آمل که بیم بیکار شدن آنها می رفت، امین السلطان شاه را ترغیب به لغو امتیاز استخراج معادن آهن نمود و راه آهن نیز بایکوت ماند و اکنون هیچ اثری از آن همه ساختمان و آلات و ادوات باقی نیست. با ازبین رفتن خط آهن آمل-محمودآباد، امور بندری محمودآباد از بین نرفت و تا زمان زمان رضا خان نیز ادامه داشت.در سال 1320 به سبب برکناری رضاخان از سلطنت در ایران وبه قدرت رسیدن بلشویکها در روسیه، مبادلات بندر محمودآباد کاهش یافت و رونق اقتصادی این شهر دچار رکود شد.

قدمت تاریخی اهلم

    از سال 132آغاز دوران خلفای بنی عباس، نام اهلم و منطقه اهلمرستاق که در کنار دریای طبرستان واقع شده بود درتاریخ آمده است.در دوران حکومت علویان نیز از منطقه اهلم و گذرگاههای آن بین آمل تا چالوس نام برده شده است.

 سابقه تاریخی شهر

   سابقه تاریخی شهر محمودآباد به سال 1268هجری شمسی در زمان ناصرالدین شاه قاجار برمیگردد.در روزنامه سفرنامه ناصرالدین شاه به مازندران نام بسیاری از مناطق و محله های قدیمی محمودآباد آمده است.

   در شرق محمودآباد رودخانه ای به نام چایرود، با خانه ها و آبادی در اطرافش وجود داشته و ظاهرا همین منطقه به تبر آباد معروف بوده نخستین آبادی محمودآباد بوده است. محله قدیمی محمودآباد فعلی، در مسیر وقفی رود تا شهرود قرار داشته که اکنون مرکز شهر میباشد. توسکا محله، آهومحله و سوراخ مازو سه محله جدا از هم بودند که هسته مرکزی شهر را تشکیل می دادند.

   در مورد وجه تسمیه محمودآباد و اینکه از چه زمانی به این نام مشهور شده است هیچ نوع شاهد تاریخی و نشان دقیقی موجود نمی باشد.بنا به گزارش محققان، محمد حسن خان امین الضرب اصفهانی که با هدف ایجاد راه آهن و ایجاد بندرگاه، این منطقه را از مالکین تلیکسری خریده است به نام فرزند خویش ( محمود ) محمودآباد نامگذاری نمود.ولی این نباید به حقیقت نزدیک باشد، چرا که امین الضرب این منطقه را حدود سال 1300 هجری قمری خریداری نموده در حالیکه در حدود10 سال قبل از آن در کتاب روزنامه سفرمازندران مربوط به ناصرالدین شاه ، از محمودآباد نام برده شده است.حتی در سفری که چارلز مکزل، اولین کنسول انگلیس در شمال ایران،در سال 1274هجری قمری (در حدود 160 سال پیش) از رشت به استرآباد نمود از این منطقه به نام محمودآباد نام برده شده است.

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد