جغرافیای انسانی، جمعیت استان


دیدگاه خود را اینجا بیان کنید تا از پیشنهادات و انتقاداتتان استفاده کنیم.


(مدیریت وبسایت مازندران بام ایران)



جغرافیای انسانی، جمعیت استان :


 جمعیت استان مازندران، بر اساس نتایج سر شماری عمومی نفوس و مسکن سال 1375 برابر 2،602،،008 نفر است. از این تعداد 120،246 نفر ( 2/46 درصد) ساکن در تقاطع شهری هستند. از کل جمعیت مذکور 1،296،841 نفر ( 8/49درصد ) را مردها تشکیل می دهند.متوسط نرخ رشد جمعیت استان در فاصله دو سر شماری عمومی نفوس و مسکن سال های 1365 و 1375 برابر 35/1 درصد و بعد خانوار کل استان 75/4 نفر – در نقاط شهری 4/4 و روستایی 7/4 نفر – بوده است. جمعیت استان در سال 1379- 2،748،014 نفر برآورد شده است نژاد : مردمان بومی مازندران قبل از ورود آریایی به شیوه چادر نشینی و گله داری می زیستند.نامی ترین اقوام بومی، گروه « آمردها» بودند و حدود پراکندگی آنان درکتاب« تاریخ طبرستان قبل از اسلام » چنین آمده است: این اقوام از مشرق به مرز گرگان و خراسان از مغرب به لنکران و قفقاز فعلی و از شمال به دریای خزر و از جنوب به ری « رگا» باستانی می زیستند، گروه مردها به سه دسته متمایز تقسیم می شدند، کادوسی ها، آماردها و تپوری ها. کادوسی ها ( گلای ، کادوزی و کاتوزی ) ، خود به دو دسته بزرگ و کوچک تقسیم می شدند، گلایی های بزرگ از لاهیجان تا لنکران و کوه های تالش و گلایی های کوچک در گیلان ، که نام گیلان برگرفته از نام آنان است زندگی می کردند.« آماردها » از لاهیجان تا مرز گرگان می زیستند و سرزمین« رویان » در گذشته یکی از محل های استقرار این اقوام و آمل باستانی نیز مرکز یا محل فرمانروایی آنان بود. تپوری ها یا تپیر ها که طایفه ای جنگجو بودند، در رشته کوه های شمالی سمنان سکنی داشته و نام قدیم مازندران ( طبرستان ) منسوب به این قوم است.در دوره اسلامی عده زیادی از سادات حسنی ، حسینی و مرعشی در مازندران ساکن بودند و علاوه بر سکنه بومی و طوایف محلی قبیله های دیگری نیز در دروان های مختلف به وسیله پادشاهان به مازندران کوچانده شده اند که از جمله آنها خواجه وندها، عبدالملکی ها، لک ها، گرایلی ها، اصانلوها، بلوچ ها، افغان ها و کردها را می توان نام برد. عبدالملکی ها از دره گز به شیراز و سپس به شهریار کرج و نور کوچ داده شدند. میرزا آقاخان نوری در سال 1272 ایشان را به ذاغمرز بهشهر کوچ داد. خواجه وندها اصلا" از خاک لرستان هستند و در زمان آقا محمد خان قاجار وبرای جلوگیری از اغتشاش تهران از شورش شمال، از اردلان و گروس به مازندران غربی کوچانده شدند لک ها بیشتر در کلاردشت ساکن اند. گرایلی های ترک نژاد را آقامحمد خان از کلپوش به اندورود و میان دورود و قراطغان آورد. ترکان اصانلو نیز به امر آقامحمد خان به ساری و اطراف آن کوچانده شدند. عده کمی از تالش در کلت قراطغان – حوالی بهشهر و نیز تنکابن و عده کمی از « قوی حصارلو » هم در تنکابن سکونت نمودند. عده ای از ایل قاجار نیز در مازندران بودند. افغانی های طایفه غلجائی در قره تپه بهشهر ساکن هستند. قبیله های کرد جهان بیگلو و مدانلو در مازندران و قبیله ترک عمرانلو در گلوگاه بوده اند. عده کمی از اعراب نیز در زمان آقامحمد خان به مازندران آورده شدند.معدودی خانوارهای گودر، بنگاشی، بربری، کراچی و کولی نیز در مازندران بوده اند. تعداد کمی از گرجی ها و ارمنی ها و کلیمی ها که شاه عباس به مازندران کوچاند، هنوز در صفحات استان ساکن هستند. زبان : زبان مازندرانی یا طبری یا تپوری از جمله زبان های کهن ایرانی است. حوزه گستردگی این زبان از شمال به دریای مازندران و از شرق تا گرگان و از جنوب تا منطقه شهمیرزاد، سنگسر، فیروز کوه ، دماوند، لواسانات، و مناطق شمالی کوه های امامزاده داود و طالقان و از غرب تا تنکابن است. در حال حاضر جمعیتی نزدیک به سه میلیون نفر به زبان مازندرانی سخن می گویند. آثار فراوانی به زبان مازندرانی شامل اشعار و سروده های اجتماعی، عرفانی، و مذهبی در دست است به طوری که از غالب این سروده ها در مراسم مختلف استفاده می شود. مذهب : ولایات شمالی ایران محتملا" در دوره اشکانی یا ساسانی، زردشتی، شدند. وجود آتشکده هایی در استان مازندران مبین این حقیقت است. حدود قرن دوم ه.ق. مردم مازندران به دین مبین اسلام گرویدند. در بین مذاهب شیعه، مازندرانی ها در طول هزار سال اخیر زیدیه چهار امامی و اسماعیلیه شش امامی در غرب مازندران و نهایتا" در دوره صفویه شیعه دوازده امامی را پذیرفتند  

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد