پیشینه مازندران
بر اساس پژوهشهای باستان شناسی،کرانه دریای کاسپین از مراکز مهم تمدنی ماقبل تاریخ،تاریخی و اسلامی ایران است و با توجه به کاوشهای علمی به عمل آمده ،غار علی تپه در حدود ۱۲۵۰۰سال قبل و غارهای هوتو و کمربندحدود ۹۵۰۰قبل از میلاد به عندان قدیمی ترین پناهگاه انسانهای اولیه در منطقه شناسائی شده است.
مردمان بومی مازندران قبل از ورود آریائیها به این سرزمین به شیوه های چادر نشینی و گله داری زندگی می کردند.دو تیره در میان آنها متمایز بوده اندیکی تپوریها که طایفه ای جنگجو بودند و نام قدیم مازندران «طبرستان»نیز منسوب به این قوم است،دیگری آماردها که در اطراف آمل فعلی سکونت داشتند.
واژه مازندران که از نظر جغرافیائی بخش بزرگی از طبرستان بوده است در حوالی سده هفتم هجری قمری جانشین نام طبرستان شد.به نوشته مورخان اولین شهربان طبرستان« آتوفرادات»از خاندان اشکانی(پارتی)بوده استو در زمان ساسانیان آل گشنسب و بعد از آن آل کیوس سوخرائیان یا آل زرمهر و آل قارن بر این سرزمین حکومت راندند.
گیل گیلانشاه نخستین حکمران طبرستان در دوره اسلامی است.بعد از اوپسرش دابویه سلسله آل دابویه را بنیاد نهادو سپس سلسله های پادوسبانی و قارنوندی و در نهایت سلسله باوندی در مازندران تحت فرمان خلفا و یا سلاطین دیگر حکومت کردند.
در سال ۲۵۰ هجری قمری علویان در طبرستان به قدرت رسیدند و از دیگر حکومتهای مهم سادات مرعشی را می توان نام برد که در قرن هشتم و نهم ه.ق در این سرزمین فرمان راندند.در زمان شاه عباس اول صفوی حکومتهای محلی از بین رفت و ایران زیر نظر حکومت مرکزی قرار گرفت.
با توجه به پیشینه تاریخی مازندران در میابیم که جای جای این ملک تجلی گاه تمدنی است غنی از اسلاف هوشمند ما و امروزشناخت و حفظ این فرهنگ وظیفه ای است که نسل امروز عهده دار آن است.
